Przejdź do treści. Dom; Вести Menu Przełącz. Macedonia; Skope; region; Światło; Gospodarka; Kultura; Хроника Na szczęście było to tylko jedno ujęcie - wyznała po latach aktorka w wywiadzie dla "Daily Mail". Do sprawy postanowił się także odnieść sam reżyser "Ostatniego tanga w Paryżu". Bertolucci zapewnił, że aktorka nie wiedziała jedynie o tym, że Brando użyje masła jako lubrykantu. Najbardziej podobne filmy do Ostatnie tango w Paryżu Lista zawiera podobne filmy ułożone na podobieństwe. Silnik referencyjny podniósł erotyczny, realistyczny, seksowny i poważny filmy z fabułą zawierającą tematy scena seksu, nagość kobieca, żądza, erotyka, seks, pary i niewierność głównie w gatunkach Dramat, Romans i Thriller. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. Szczur, koło ratunkowe i dekadencja kandalizujący swego czasu film Bertolucciego, a tym samym chyba najbardziej znane jego dzieło. Tytuł mojej skromnej recenzji też jest trochę prowokacyjny. Nie chcę jednak sprowadzać tego filmu do kilku słów (częściowo kluczowych), choć krytycy lub malkontenci byliby z tego powodu zadowoleni. Paul i Jeanne (Marlon Brando i Maria Schneider) to dwoje ludzi na zupełnie innym etapie życia, którzy spotykają się przypadkowo w Paryżu. Ona wchodzi w dorosłe życie w burzliwych latach 70. a ponadto ma narzeczonego filmowca. On, Amerykanin w sile wieku współprowadzący niewielki hotelik, którego żona odebrała sobie niespodziewanie życie. On niby zna życie znacznie lepiej od niej, ale nie rozumie przyczyn zdrad i odejścia żony. Ona, śliczna i krucha, wydaje się mieć już zaplanowane życie w zgodzie z normami społecznymi. Wszystko się wydaje. Tymczasem pokój schadzek staje się oazą postępującej wolności, stopniowym odchodzeniem od ograniczeń, aż ku ekstremum. On nie chce znać jej imienia i nie interesuje go jej imię. Tabula rasa? Co ciekawe, widz wie znacznie więcej, niż wie o sobie ta nietypowa para. Czy z tego względu ich romans, współżycie są bardziej czyste i pierwotne? Trudno opowiedzieć jednoznacznie na te pytania. Dla niego romans może być próbą odreagowania śmierci żony, chce poczuć się jeszcze raz stereotypowym mężczyzną – bezpośrednim, wulgarnym i chciwym młodej kobiety. A ona? Co mogło przyciągnąć dość niewinnie wyglądającą dziewczynę do niemłodego i trudnego w kontakcie amanta? Jeanne także przeżywa swoje „ostatnie tango” i chce pójść na całość. Trudno odpowiedzieć jednoznacznie na wszystkie pytania. Dużo tutaj erotyzmu, czasem ostrego języka, wizji obscenicznego seksu – szczur, świnia, masło. Koło ratunkowe rzucone w jednej ze sceny do wody idzie na dno. Lubię takie metafory w filmach. Klimat dekadencji przenika ten film na wskroś. Gdy romans zdaje się dobiegać końca, poznają swoje imiona, wszystko ulega zmianie. Nie ma miejsca na ten związek poza cichym pokojem separującym od świata. Ich pierwszy i ostatni taniec na tle innych tancerzy wygląda nieskładnie, krzywo, na granicy smaku. Film trwa nieco ponad dwie godziny i często się „snuje”, ale zdjęcia i muzyka podkreślają klimat tej historii. Obraz trochę się zestarzał, choć sam temat pozostaje jednak uniwersalny. Nieco zblazowany to znów szarżujący Brando i tracąca niewinność Schneider tworzą udaną parę aktorską. Niemniej, aktorka odmówiła gry w kolejny filmie mistrza a potem odmówiła Tinto Brassowi udziału w jego roznegliżowanym „Kaliguli”. Trudno przejść wokół „Ostatniego tanga” obojętnie, ale nie jest łatwo go oglądać. Niewprawiony widz łatwo może się wynudzić. Język, sceny erotyczne także już nie niewielu wzburzą, choć kiedyś doprowadziły do skandalu. Powiem więcej, że z dzisiejszego punktu widzenia wyglądają nawet estetycznie. Może też dlatego, że czuć jakąś „chemię” między dwojgiem ludzi? Dużo znaków zapytania. Czasy się zmieniają, język kina się zmienia a przede wszystkim obyczaje. Jesteśmy bardziej wolni i na wiele więcej możemy sobie pozwolić. Jakie musiałoby być współczesne „Ostatnie tango”, aby móc się solidnie oburzyć? Film obejrzany w ramach wyzwania „Oglądamy filmy wyreżyserowane przez Bernardo Bertolucciego” Reżyseria: Bernardo Bertolucci Scenariusz: Agnes Varda, Bernardo Bertolucci, Franco Arcalli, Gatunek: Erotyczny, Melodramat Rok: 1972 Obsada: Marlon Brando, Maria Schneider, Jean-Pierre Leaud, Catherine Allegret 5 nagród i 7 nominacji zobacz więcej Paryż, lata 70. Młoda Francuzka Jeanne (Maria Schneider) nawiązuje romans ze znacznie starszym Amerykaninem Paulem (Marlon Brando). Prawie nic o sobie nawzajem nie wiedzą. Wkrótce okazuje się, że żona Paula popełniła samobójstwo... Redox Gatunek Dramat, Romans, Erotyczny Słowa kluczowe budka telefoniczna, morderstwo, zdrada, seks zobacz więcej Premiera 2011-08-19 (kino), 1972-10-14 (świat), 2000-07-17 (dvd) Dystrybutor Vivarto Wytwórnia United ArtistsLes Productions Artistes Associés (koprodukcja)Produzioni Europee Associati (PEA) (koprodukcja) Kraj produkcji Francja, Włochy Inne tytuły Le Dernier Tango à Paris (Francja)Last Tango in Paris (tytuł międzynarodowy) (USA) (tytuł DVD) Czas trwania Włochy: 250 min / 136 minut Budżet 1 250 000 USD Nie mamy jeszcze recenzji do tego filmu, bądź pierwszy i napisz recenzję. Nie mamy jeszcze recenzji użytkowników do tego filmu, bądź pierwszy i napisz recenzję. Ciekawostka Zdjęcia kręcono od 14 lutego do marca 1972 roku. zobacz więcej Pressbook Możliwe spoilery O filmie — Najgłośniejsze wydarzenie filmowego sezonu 1972-73. Film, będąc prawdziwie rewolucyjnym podejściem do spraw erotyki, spotkał się ze zmasowanym atakiem obrońców moralności, którzy żądali sądowej decyzji o konfiskacie dzieła... Paul ma 45 lat, jest Amerykaninem mieszkającym w Paryżu. Gdy jego żona popełnia samobójstwo wychodzi na miasto włócząc się bez celu. Spotyka... zobacz więcej Ta strona powstała dzięki ludziom takim jak Ty. Każdy zarejestrowany użytkownik ma możliwość uzupełniania informacji o filmie. Poniżej przedstawiamy listę autorów dla tego filmu: Uznany za jeden z najbardziej skandalizujących filmów w historii - dramat "Ostatnie tango w Paryżu" włoskiego reżysera Bernardo Bertolucciego od piątku można oglądać na polskich dużych ekranach. mat. prasowy Obraz, zrealizowany w roku 1972, trafi do regularnej dystrybucji kinowej w Polsce po raz pierwszy - blisko 40 lat po światowej premierze. Główne role w "Ostatnim tangu w Paryżu" grają Marlon Brando i Maria Schneider. Bohaterowie filmu, starzejący się Amerykanin Paul (Brando) i młoda Francuzka Jeanne (19-letnia wówczas Schneider) spotykają się w pustym mieszkaniu w Paryżu. Niczego o sobie nie wiedząc, angażują się w intensywny, intymny związek. Oznacza on dla nich przekraczanie kolejnych barier. Historia opowiedziana przez Bertolucciego - przepełniona perwersyjnym erotyzmem, podszytym psychoanalizą - oddaje nastrój dekadenckiej rozpaczy, zakorzenionej w myśli egzystencjalnej. Romans pary załamuje się w momencie, gdy Jeanne odkrywa tajemnicę Paula - żona Amerykanina popełniła samobójstwo, a mężczyzna przypłacił to załamaniem nerwowym. "Ostatnie tango w Paryżu" ("Ultimo tango a Parigi"), wspólna produkcja Francji i Włoch - ze zdjęciami Vittorio Storaro oraz muzyką wybitnego argentyńskiego saksofonisty jazzowego i kompozytora Gato Barbieriego - zostało docenione przez amerykańską Akademię Filmową. Nominowano je do dwóch Oscarów: dla Brando w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy i dla Bertolucciego za reżyserię. W rodzinnym kraju reżysera obraz, z powodu śmiałych scen erotycznych, wywołał skandal obyczajowy. Miał we Włoszech poważne problemy z kinową dystrybucją, a sąd w Bolonii oskarżył jego twórców o rozpowszechnianie pornografii. Sam Bertolucci wyznał po realizacji tego filmu, że jego idea wzięła się z osobistych fantazji. "+Ostatnie tango w Paryżu+ to poruszająca opowieść o samotności człowieka, o poczuciu wewnętrznej pustki. Zawężanie odczytywania tej historii do warstwy erotycznej sensacji, do fascynacji seksualnej dojrzałego mężczyzny młodą kobietą jest dużym błędem" - zaznaczył w rozmowie z PAP krytyk Andrzej Bukowiecki. "Bertolucci stworzył film pod względem artystycznym niezwykły. Do historii przeszła wspaniała rola Marlona Brando" - przypomniał Bukowiecki. W Warszawie "Ostatnie tango w Paryżu" obejrzeć można będzie w kinie Kultura. Bernardo Bertolucci, syn poety Attilio Bertolucciego, urodził się 16 marca 1940 r. w Parmie w północnych Włoszech. Pierwsze kroki w świecie filmu stawiał w wieku 21 lat - jako asystent reżysera Piera Paolo Pasoliniego na planie jego filmu "Włóczykij". Pierwszym samodzielnym filmem Bertolucciego była "Kostucha" z 1962 r., zrealizowana na podstawie scenariusza Pasoliniego. Do najbardziej znanych filmów Bernardo Bertolucciego należą - obok "Ostatniego tanga w Paryżu" - "Konformista" (1970, nominowany do Oscara za scenariusz i do Złotego Niedźwiedzia w Berlinie), "Tragedia śmiesznego człowieka" (1981, nominacja do Złotej Palmy w Cannes), "Ostatni cesarz" (1987, uhonorowany 9 Oscarami - w tym za najlepszy film, reżyserię i scenariusz, 3 nagrodami BAFTA, francuskim Cezarem, 4 Złotymi Globami i Europejską Nagrodą Filmową), "Pod osłoną nieba" (1990), "Mały Budda" (1993), "Ukryte pragnienia" (1996, nominacja do Złotej Palmy), "Rzymska opowieść" (1998) oraz "Marzyciele" (2003).

ostatnie tango w paryżu scena łóżkowa