Joanna Stroemich: Nastolatki odczuwają potrzebę opowiadania o swoich uczuciach rodzicom, z którymi mają dobry kontakt, przez których się nie czują się oceniani. Wiele zależy od relacji. List nr. 2. Zadanie dla ChatGPT: Zakochałam się w chłopaku i chcę z okazji walentynek powiedzieć mu o swoich uczuciach. Drogi (imię), Chcę Cię poinformować, że odkąd Cię poznałam, czuję coś wyjątkowego. Jesteś dla mnie niezwykle interesujący i przyciągasz moją uwagę swoim poczuciem humoru i dobrym sercem. Kochany, Chciałabym, żebyś wychodził z kolegami na piwo. Żebyś następnego dnia, kiedy gorzej się czujesz, prosił, żebym została z tobą w łóżku, bo lepiej się czujesz, kiedy możesz mnie przytulić. Chciałabym, abyśmy rano leżąc w łóżku rozmawiali o wszystkim i o niczym, ale też chcę, żeby później każde z nas Fast Money. Witam. Długo zastanawiałam się nad napisaniem tutaj tego postu ale czasem człowiek potrzebuje wygadać się obcym, gdzie ma nadzieje ze ktoś mu coś poradzi. Czasem nawet lepiej jest porozmawiać z kimś obcym, który nas nie zna i będzie bardziej obiektywny. Mam 24 lata i mam wspaniałego chłopaka (32 lata), jesteśmy ze sobą ponad 2 lata i tak na prawdę nigdy nie doszło miedzy nami do takiej poważnej kłótni gdzie były by tzw. "ciche dni" tylko zawsze jakieś problemu rozwiązywaliśmy od razu rozmawiając, wyjaśniając sobie wszystko, jakoś nie umiałam się na niego gniewać i on na mnie. Te dwa lata spędzone razem były wspaniałe, jakoś prawie na samym początku poznałam jego rodziców(on bardzo tego chciał a ja poczułam wtedy że traktuje mnie poważnie skoro przedstawia mnie rodzinie) rodzeństwo gdzie od razu ich polubiłam, stopniowo poznawałam jego całą rodzinę, znajomych i zawsze spędzałam z nimi wszystkimi bardzo miło czas i dalej tak jest. Chłopak mówił mi cały czas ze mnie kocha, ze mu na mnie zależy, ze jest mu ze mną dobrze, nie chciałby tego zmieniać, powtarzał ze jestem dla niego bardzo ważna, że mu się podobam, nawet kiedyś moja mama czy jego rodzice zapytał jaki dostał prezent czy to na święta czy na urodzimy a on że najlepszym prezentem dla niego byłam ja a ja byłam w siódmym niebie, szczęśliwa że mam przy sobie wspaniałego faceta, który jest za mną, kocha mnie, czego chcieć więcej, nic tylko czekać aż się oświadczy. Po roku i 9 miesiącach jakoś zapytałam go czy mnie kocha a on wtedy pierwszy raz zwątpił, powiedział mi że coś jest nie tak i że musi sobie to przemyśleć, rozmawialiśmy wtedy bardzo długo co się stało, czemu tak powiedział, czy coś zrobiłam nie tak (zawsze chciałam aby czuł się ze mną, u mnie w domu dobrze, chyba każdy stara się o to aby druga osoba czuła się u nas dobrze), a może poznał kogoś a on ze nie nie, mówił że jestem dla niego bardzo ważna, bardzo mu na mnie zależy, tęskni za mną jak mnie nie ma przy nim i musi coś z nim tąpnąć, coś musi się stać żeby zrozumiał że zrobił źle odrzucając mnie i mnie kocha i wiem że przez jeden dzień nie wychodził z pokoju aż w domu zaczęli martwić się o niego, na drugi dzień przyjechał do mnie bardzo smutny, widziałam że miał miał łzy w oczach ale na szczęście wyjaśniliśmy sobie wszystko, powiedział że strasznie się bał że mnie straci i ze mnie bardzo kocha a później powiedział że wie ze nic nie zrekompensuje tego że zwątpił ale abym mu choć troszkę wybaczyła podaruje mi coś o czym zawsze marzyłam i co uwielbiam, dostałam od niego psa i cieszyłam się jak dziecko, nawet z jego oczach widziałam znów te zły, chyba to były zły szczęścia. Później widziałam że się stara a mnie to bardzo cieszyło. Niestety po jakimś pół roku, parę dni przed świętami powiedział mi że coś jest nie tak, chciałby się oświadczyć, założyć w końcu rodzinę, mieć dzieci i nawet jego rodzice myśleli ze w święta będą dobrą okazją aby to zrobić a on nie jest do tego przekonany, w końcu jest to decyzja na całe życie, jak go pytałam co jest nie tak, może ja coś robię źle, może przestałam mu się podobać a on mi powiedział ze dalej mu się bardzo podobam, zależy mu bardzo na mnie, tęskni za mną, myśli cały czas o mnie, źle mu beze mnie, nie wyobraża sobie żeby mnie nie było, boi się ze może mnie stracić ale boi się też że może nie być szczęśliwy, mówił że zastanawiał się jak by to było beze mnie i jak wyżej nie wyobraża sobie tego i co ja mam dalej robić, już sama nie wiem. Powiedziałam mu o swoich uczuciach do niego, zresztą zawsze wiedział że ogromnie mi na nim zależy, ze to z nim chciałabym spędzić resztę życia, dzielić z nim życie codzienne, radości, smutki, dać mu to szczęście którym jest dziecko. Rozmawiałam z jego siostrą i tak doszłyśmy do wniosku że mężczyźni po 30 mają trudniej podjąć decyzje, tak ważne decyzje i powiedziała mi też że ona i rodzice są za mną ale to do niego należy decyzja i zasugerowała że może taka "przerwa" coś by dała, będzie miał okazje żeby przemyśleć tą sprawę, zatęsknić ale nie byłam do tego przekonana w ogóle bo chce się z nim rozstawać, ale jak tam myślałam o całej sytuacji choć dalej nie byłam do tego przekonana wspomniałam mu o tym i mój chłopak powiedział że nie chce tego, nie chce rozstawać ze mną ale to może coś pomoże i ja byłam przekonana że przez jakiś czas, chociaż przez tydzień nie będziemy się kontaktować, nie będzie dzwonił bo codziennie dzwonił a tu na drugi dzień po naszej rozmowie dzwoni i mówi że nie chce tak, nie chce urywać kontaktu, chce ze mną rozmawiać, spotykać się... Jak pytam go czy chce to zakończyć to mówi że nie... a ja dalej nadal tkwię w niepewności i boje się że mogę go stracić. Bardzo długa ta moja wypowiedz ale chciałam tak zobrazować troszkę mój problem, hmm co powinnam zrobić, dalej czekać aż w końcu podejmie decyzje? Bardzo proszę o jakąś radę. Bo przyznam szczerze że taka sytuacja w pewnym momencie zaczyna męczyć, ta niepewność i strach przed utratą bardzo bliskiej osoby. Pozdrawiam Julia. Każda z nas chciałaby uchodzić za osobę z pozytywnymi cechami charakteru, ale czy na pewno każda z nas chciałaby być zawsze idealnie dobra, szlachetna, uczynna i miła? Czy wszystkie cechy charakteru, które powszechnie są uważane za pozytywne, na pewno są dla nas dobre i pomagają nam w życiu? Oczywiście różnie z tym bywa. Dobroduszna, miła i bardzo grzeczna kobieta nie zawsze jest atrakcyjna, może być wykorzystywana przez innych ludzi, a przede wszystkim może nie radzić sobie w życiu, które bywa brutalne. Czasem nasze pozytywne zachowanie jest tylko chwilowym odruchem lub okazjonalnym gestem, nie oznacza ono od razu, że jesteśmy obdarzone „na zawsze” tą cechą: Zdarza się, że jestem miła, ale na co dzień bywam opryskliwa. Przez ostatni miesiąc byłam oszczędna, ale przeważnie jestem rozrzutna. Zwykle jestem leniwa, ale na ostatnich warsztatach byłam wyjątkowo pracowita 😀 Poniżej podaję alfabetyczną listę pozytywnych cech charakteru. Cechy charakteru pozytywne: wytrwałość, odwaga, wiarygodność, pracowitość. Lista cech alfabetycznie. Zdjęcie: Pixabay 1. Pozytywne cechy charakteru i pozytywne emocje 2. Lista cech alfabetycznie Reklama mojej książki. Żeby dowiedzieć się więcej, wejdź do menu bloga i przejdź do opisu e-booka w sklepie :-) 3. Co to znaczy być dobrym człowiekiem? 4. Czy człowiek powinien dążyć do ideału? 5. Cechy charakteru, które należy rozwijać 6. Cechy charakteru, na które trzeba uważać 7. Jakie są najważniejsze cechy charakteru? 8. Ważne cechy charakteru – rodzaje 9. Cechy charakteru osoby budzącej zaufanie 10. Cechy charakteru osoby szanowanej 11. Cechy charakteru osoby przyjaznej 12. Cechy charakteru osoby bliskiej, kochanej 13. Jak oceniamy cechy charakteru? Lista cech alfabetycznie Asertywność,bezinteresowność, błyskotliwość,ciekawość, cierpliwość, czułość,delikatność, dobroduszność, dociekliwość, dojrzałość, dokładność, dyskrecja,elokwencja, empatia,gościnność, grzeczność,hojność, honorowość,inteligencja,jowialność,komunikatywność, konsekwencja, kreatywność,lojalność,łagodność,mądrość, męstwo,niezależność,obowiązkowość, odpowiedzialność, odwaga, opanowanie, operatywność, opiekuńczość, optymizm, oszczędność, otwartość,pewność siebie, pilność, poczucie humoru, pogoda ducha, pomysłowość, pracowitość, pragmatyzm, prawdomówność, przedsiębiorczość, przezorność, punktualność,rozsądek, roztropność, rozwaga, rzetelność,samodzielność, schludność, serdeczność, skromność, skrupulatność, skuteczność, solidność, spokój, spontaniczność, spostrzegawczość, spryt, stanowczość, staranność, sumienność, systematyczność, szczerość, szlachetność, śmiałość,takt, tolerancja, troskliwość,uczciwość, uczynność, ugodowość, uprzejmość, uwaga (uważność),wesołość, wiarygodność, wielkoduszność, wierność, wrażliwość, wspaniałomyślność, wyrozumiałość, wytrwałość,zdecydowanie, zdyscyplinowanie, zrównoważenie,życzliwość. Uwaga! Jeżeli chcesz jeszcze sprawdzić, jakie są negatywne cechy charakteru, przeczytaj drugi artykuł: Negatywne cechy charakteru, negatywne emocje i uczucia. Lista alfabetycznie Co to znaczy być dobrym człowiekiem? Czy człowiek powinien dążyć do ideału? Jaki mamy mieć zatem stosunek do pozytywnych cech charakteru, dążyć do nich, czy lepiej jednak nie? Po pierwsze wiele cech występuje u ludzi w różnym natężeniu. Jeżeli przyjmiemy określanie danej cechy charakteru w skali od 1 do 10, to wtedy łatwiej nam będzie opisać siebie i innych. Człowiek ma złożoną naturę, ale powinien dążyć do samodoskonalenia, czyli do tego, żeby być coraz lepszym. Lepiej jest więc kształtować w sobie cechy pozytywne, bo nasze życie będzie wtedy piękniejsze i szczęśliwsze, ale w przypadku niektórych cech należałoby zachować pewną rezerwę, ostrożność i równowagę. Żeby właściwie oceniać siebie i innych, dobrze jest wiedzieć, jaki rodzaj cech charakteru należy na pewno zrównoważyć a jaki można zaadaptować w sobie bez ograniczeń. Pozytywne cechy charakteru człowieka, dobre cechy – opis i lista alfabetycznie. Troskliwość i życzliwość – dobre cechy w rodzinie, w miłości i przyjaźni. Zdjęcie: Pixabay Cechy charakteru, które należy rozwijać Wiarygodność, wyrozumiałość, uczciwość, tolerancja. Tego typu cechy są niezmienne i nie podlegają stopniowaniu. Nie można być tylko trochę wiarygodnym i uczciwym (albo od czasu do czasu). Jeśli ktoś posiada takie cechy charakteru, to znaczy, że można na nim polegać, że nie będzie wyśmiewał się z naszych ułomności, nie wytknie nam drobnych błędów, i że będziemy mogli mu zaufać. Takimi cechami powinni się odznaczać nasi bliscy i przyjaciele, bo tylko wtedy codzienne życie będzie dla nas szczęśliwe. Bez tych cech trudno jest zbudować bliskie i intymne relacje z drugim człowiekiem, więc dobrze jest zwracać uwagę na to, czy nasi nowo poznani znajomi je mają. Pracowitość, solidność, rzetelność, obowiązkowość. To są cechy charakteru, które należy w sobie wypracowywać całe życie i nigdy nie będzie ich w Tobie za dużo – na pewno Ci nie zaszkodzą! Te cechy przydają się w pracy, w biznesie i w ogarnianiu osobistych spraw związanych z oszczędzaniem, płaceniem rachunków, wypełnianiem powinności wobec innych ludzi i wobec siebie. To są cechy charakterystyczne dla ludzi sukcesu, którzy swoją pracą i wytrwałością potrafią osiągnąć albo wysoką społeczną pozycję, albo stabilną i zrównoważoną egzystencję. Ludzie posiadający te cechy charakteru są raczej dobrze sytuowani i nawet jeśli nie są bardzo zamożni, to dbają o to, żeby oni sami i ich bliscy mieli na co dzień zaspokojone przynajmniej podstawowe potrzeby. Cechy charakteru, na które trzeba uważać Asertywność, wielkoduszność, dociekliwość, pewność siebie, skromność. Te cechy charakteru w zbyt dużym natężeniu mogą Ci zaszkodzić albo być uciążliwe dla otoczenia, więc należy w ich przypadku zachować równowagę. Nie możesz mieć ich w sobie za mało, ani za dużo. W skali od 1 do 10 celowałabym w przedział 5-7. Zbytnia asertywność może prowadzić do buty i arogancji – ale zbyt mała nie pozwala nam na zaspokojenie własnych potrzeb i uzależnia nas od innych ludzi. Przesadna wielkoduszność może prowadzić do naiwności i łatwowierności – inni ludzie mogą nas wtedy wykorzystywać, możemy być oszukiwani. Za mała wielkoduszność lub jej brak spowoduje, że będziemy bezduszni, zimni i pozbawieni empatii, czyli nie będziemy potrafili nawiązywać serdecznych relacji z innymi. Nadmierna skromność nie pozwoli nam rozwinąć skrzydeł, będzie źródłem naszych niepowodzeń i frustracji, z kolei zupełny brak skromności spowoduje, że będziemy zadufanymi w sobie arogantami i również ciężko będzie nam się rozwinąć i czegoś nauczyć, bo będziemy uważali, że już wszystko wiemy. Pozostałe cechy charakteru możesz sama dopasować do tych założeń – zdecyduj, które cechy chcesz rozwijać, które powinnaś mieć na stałe, a które należałoby zrównoważyć, a jeżeli znajdziesz cechę, której tu nie ma, napisz w komentarzu – dopiszę ją do listy. Tolerancja, życzliwość, wyrozumiałość. Cecha charakteru człowieka, która pozwala na szczęśliwe życie. Zdjęcie: Pixabay Jakie są najważniejsze cechy charakteru? Najważniejsze pozytywne cechy charakteru człowieka to są te, które pozwalają na satysfakcjonujące, spokojne i udane życie. Można po prostu stwierdzić, że pozwalają na szczęście w życiu. Mam na myśli zarówno życie osobiste, jak i zawodowe, nie powinno się bowiem oddzielać tych dwóch aspektów. Ci, którzy to robią, na pewno nie są szczęśliwymi ludźmi. Wydawać by się mogło, że ważne cechy charakteru są przede wszystkim przydatne innym ludziom, tym którzy z nami często przebywają, a nie nam samym. Tak, takie cechy mają wpływ na postrzeganie nas przez innych, przede wszystkim jednak są dobre dla nas, bo dzięki nim jesteśmy w stanie zapanować nad swoim życiem i pokierować naszym losem w odpowiednim kierunku. Ważne cechy charakteru – rodzaje Cechy charakteru osoby budzącej zaufanie Wiarygodność, odpowiedzialność, obowiązkowość Jeżeli jestem wiarygodna, odpowiedzialna i obowiązkowa, to sąsiad powierzy mi klucze do swojego mieszkania i poprosi, żebym karmiła jego rybki i podlewała kwiatki, a pracodawca powierzy mi ważne dla firmy projekty. Koleżanka opowie mi o swoich najskrytszych problemach, nauczyciel uwierzy w moje wyjaśnienia, a moi bliscy nie będą wobec mnie podejrzliwi. Dzięki tym cechom zdobędę zaufanie innych ludzi, ale to zaufanie nie będzie mi dane raz na zawsze. Wystarczy, że jeden raz skłamię, nie wywiążę się z obowiązków lub zachowam się nieodpowiedzialnie – to wystarczy, żeby inni przestali mi bezgranicznie ufać. Cechy charakteru osoby szanowanej Wytrwałość, odwaga, uczciwość. Te cechy charakteru zaliczam do cech „sukcesu”. Jeżeli wykształcisz je w sobie (tak, to jest możliwe!), to osiągniesz w życiu bardzo wiele. Pomyślisz, że odwaga i wytrwałość pewnie mogą zapewnić nam sukces, ale uczciwość? Przecież możnych tego świata, bogaczy i polityków, rzadko można nazwać uczciwymi ludźmi… Może i tak, ale czy wiesz na pewno, że ci możni ludzie są szczęśliwi? Zaryzykowałabym hipotezę, że sukcesy zdobyte w nieuczciwy sposób, z pomocą kłamstw, hipokryzji, oszustw, nigdy nie idą w parze ze szczęściem. Wcześniej czy później odbije się to na jakości życia w postaci problemów w życiu osobistym i w relacjach z ludźmi. Sama słyszysz i czytasz jak często ludzie znani, sławni i bogaci popełniają samobójstwa czy leczą się z depresji. Cechy charakteru osoby przyjaznej Tolerancja, życzliwość, mądrość. Piękne cechy człowieka, prawda? Ale niezwykle rzadkie. Czy znasz kogoś w swoim otoczeniu, kogo mogłabyś nazwać człowiekiem życzliwym, mądrym i tolerancyjnym? Jeżeli tak, to masz ogromne szczęście. I polecałabym Ci w miarę możliwości często przebywać w towarzystwie takich ludzi, bo to poprawi jakość Twojego życia. Warto też w sobie kształtować te cechy charakteru, chociaż na początkowym etapie życia mogą Ci się one wydawać mało atrakcyjne. To, że ktoś jest mądry, wcale nie oznacza, że wszystko wie, zna obce języki i ma znakomite wykształcenie. Człowiek mądry to ten, który wie jak żyć, co robić żeby być szczęśliwym i jak postępować z ludźmi, zarówno z tymi „dobrymi” jak i z tymi „złymi”. Cechy charakteru dobrego człowieka, najważniejsze cechy osobowości, lista. Czułość i troskliwość – dobra cecha chłopaka, dziewczyny. Zdjęcie: Pixabay Cechy charakteru osoby bliskiej, kochanej Czułość, empatia, troskliwość. Człowiek zdolny do czułości i do empatii, a przy tym troskliwy – kim może dla nas być? Tacy powinni być nasi rodzice, partnerzy, mężowie, żony, dzieci i przyjaciele. Jeżeli mieszkamy z kimś w jednym domu, a nie mamy dla siebie tych cech, to nasze życie staje się nieznośne. Te cechy powinny być odwzajemniane, a przy zdrowych relacjach z bliskimi wystarczy zacząć od siebie. Bądź czuła, empatyczna i troskliwa dla bliskich, a oni Ci to odwzajemnią – chociaż niekiedy może zająć im to więcej czasu. Jeżeli masz chłopaka, który pomimo Twoich czułości, troskliwości i okazywanej empatii nie odwzajemnia się tym samym, to najrozsądniej zrobisz, jeżeli dasz sobie z nim spokój. Nie warto brnąć w takie związki, bo same nieszczęścia tylko z tego powstają. Jak oceniamy cechy charakteru? Postrzeganie pozytywnych cech charakteru zmienia się w zależności od: wieku – inaczej myślą o nich ludzie młodzi, a inaczej starsi i doświadczeni przez życie,okoliczności, w jakich aktualnie przebywamy – od kraju, środowiska, rodzaju pracy,środowiska, w jakim się wychowaliśmy – czyli od rodziny, najbliższego sąsiedztwa, szkoły i znajomych. Reklama mojej książki O ile nie mamy wpływu na to, w jakim środowisku się urodziliśmy i jakie cechy charakteru są w tym środowisku najbardziej eksponowane, to już w dorosłym życiu możemy wybierać i okoliczności, i ludzi. Koniecznie o tym pamiętaj! Jeżeli chcesz się dowiedzieć, jakie są różnice pomiędzy charakterem a osobowością, przeczytaj ten artykuł: Charakter a osobowość i temperament? Co to jest charakter? Co składa się na osobowość człowieka? Witam. Chciałabym napisać list do chłopaka, który mnie odrzucił, nie wiem czy to dobry pomysł. Chciałabym się z nim spotkać i sama mu powiedzieć, co czuje , ale nie mam na to szans, gdyż On nie chce. Chciałabym, aby ten list był optymistyczny, taki w ktorym pokaze mu, ze nie bede plakac tylko wezme sie za swoje zycie, skupie sie na działaniu, aby spełnić marzenia. On nic do mnie nie czuje, chociaz mowi, że nie jestem dla niego nikim, ale nigdy mi tego nie wyjaśnił. Czy powinnam pisać ten list ? KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu Jak zachować dobre wrażenie zrywając? Szanowna Pani, najlepiej byłoby gdyby spotkała się Pani z byłym chłopakiem i powiedziała mu co czuje. Jednak tak jak Pani zaznacza chłopak nie życzy sobie takiego spotkania. Moim zdaniem napisanie listu w tej sytuacji to dobre rozwiązanie. W ten sposób przekaże Pani partnerowi to, czego nie może Pani powiedzieć jemu podczas rozmowy z nim. Poza tym dzięki spisaniu swoich odczuć uporządkuje Pani swoje doświadczenie a jednocześnie będzie to dla Pani taki rytuał zamknięcia relacji, która się zakończyła. Pozdrawiam, Monika Wysota 0 list moze Pani napisac, ale lepiej go nie wysylac...tylko po napisaniu zajac sie soba i swoim zyciem, tak, aby Pani czula sie serdecznie, Violetta Ruksza 0 Witam, bez względu na to, czy zdecyduje się Pani wysłać list, proszę go napisać. Uporządkuje on Pani emocje, przyniesie pewne podsumowanie, a może pozwoli wyciągnąć konstruktywne wnioski. Dzięki temu będzie Pani łatwiej zamknąć za sobą stary rozdział. 0 Witam, najlepiej nie zajmować sobie już tym głowy. Jeśli koniecznie chciałaby Pani napisać list, żeby wyrzucić z siebie zalegające myśli, to dla siebie samej warto taki list napisać, a potem symbolicznie podrzeć albo spalić. Chłopak nie wart Pani uwagi. Czeka Panią jeszcze wiele ciekawych i wartościowych znajomości. Warto zająć się czymś pożytecznym. Pozdawiam 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Czy wyznać uczucia w liście? – odpowiada Mgr Magdalena Tylko Trudności w okazywaniu uczuć chłopakowi – odpowiada Artur Brzeziński Czy lepiej napisać list to, co się czuje, podziękować za wszystko i zakończyć kontakt? – odpowiada Mgr Bożena Waluś Rozstanie z chłopakiem po 5 latach związku – odpowiada Maria Fraszewska Obsesja na punkcie chłopaka – odpowiada Mgr Danuta Michalczyk Dzielenie pasji z chłopakiem – odpowiada Mgr Magdalena Golicz Miłość do chłopaka, który nie podtrzymuje kontaktów – odpowiada Maria Fraszewska Rozstanie i niepewność uczuć chłopaka – odpowiada Mgr Magdalena Brabec Starania chłopaka i uczucia pustki – odpowiada Mgr Anna Ingarden Brak szacunku ze strony nowego chłopaka – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski artykuły

list do chlopaka o swoich uczuciach